Bedrijf
Een tijdje geleden moest de rechter beslissen over een geschil tussen een bank en een borg. Wat was er aan de hand? De directeur van een bedrijf had zich tegenover de bank en dit heet een overeenkomst van borgtocht, borg gesteld voor de schuld van het bedrijf aan de bank. Dit komt in de praktijk vaak voor.
Het bedrijf kon de bank niet meer terugbetalen en ging op 06 april 2005 failliet.
Op 02 maart 2006 werd het faillissement door de Rechtbank opgeheven wegens gebrek aan baten. Dat betekent dat er geen geld is om de schuldeisers te betalen. In de wet staat dan dat het bedrijf “ophoudt te bestaan”.
Verjaring
Pas op 19 december 2011, ruim vijf jaar later, stuurde de bank een aanmaning aan de directeur om alsnog de restantschuld van het bedrijf aan de bank te betalen.
De directeur vond echter dat de bank te lang had gewacht en dat de vordering van de ban kop het bedrijf daardoor was verjaard. En als er geen vordering meer was van de bank op het bedrijf, dan hoefde de directeur de bank ook niet meer te betalen.
Hoge Raad
De procedure tussen de directeur en de bank kwam tot bij de Hoge Raad. De Hoge Raad oordeelde dat de vordering van de bank niet kón verjaren. Op grond van de wet blijft de vordering op een “niet bestaand bedrijf” (toch) voor altijd bestaan.
Borg
Betekent deze uitspraak dat de borg dan ook voor altijd aansprakelijk blijft? Het antwoord is nee! Voor de aanspraak van de bank op de borg geldt wel de normale verjaringstermijn van vijf jaar.
In dit geval hielp dat de directeur echter niet. Want de directeur had in 2009 nog eens erkend dat hij de bank zelf moest terugbetalen. Juridisch is dat een “erkenning”, die de verjaringstermijn stuit. Vanaf 2009 begon, vanwege deze erkenning, weer een nieuwe verjaringstermijn te lopen van vijf jaar.
De directeur moest de bank dus alsnog betalen.
Tip
Loopt u ook risico als borg, vraag dan eerst bij ons om advies, vóórdat u met de bank gaat praten.
mr. W.M.J. (Wil) Saes
