mr. K.C.M. (Kim) Stultiens

“Haar oren gespitst, ogen gericht op de deur en een luide blaf die ontsnapt uit haar keel. Ongeduldig. Het plaatje van hoe mijn Mechelse herder reageert als ik aanstalten maak om naar buiten te gaan. Even weg van de drukte. Terug naar de natuur. Terug naar de basis. Dan komen mijn hond en ik tot rust. Overzie ik dingen beter.

En zo’n moment gun ik eigenlijk iedereen. Natuurlijk is het een utopie dat voor iedereen te willen, maar dat weerhoudt me niet om het tóch iedere keer weer te proberen. Binnen mijn vakgebieden arbeidsrecht, familierecht en sociaal zekerheidsrecht spreek ik namelijk regelmatig mensen die hoog in de emotie zitten. Begrijpelijk. Tegelijkertijd is vanuit die emotie meteen de aanval kiezen, niet altijd de beste manier om zaken aan te pakken. Binnen de rechtsgebieden draait het vaak om relaties die nog jaren voortduren, waardoor duurzaamheid en draagvlak creëren door onderlinge afspraken of regelingen vaak de voorkeur verdient.

Om vanuit de emotie in rust te komen, geef ik ruimte. Luister ik goed naar mijn cliënt om vervolgens terug te gaan naar de basis: wat is gebeurd, wat zou je graag willen zien om uiteindelijk te bepalen welke aanpak het best is. In deze fase keert vaak de rust terug. Het beeld is dan niet per definitie rooskleuriger, maar wel realistisch. Een goed moment om verder te werken aan de toekomst.”